zaterdag 10 mei 2014

Kibbeling aan een spiesje, maar welke soort?

Lauwersoog. Ik had er een romantisch beeld bij en was vergeten dat het enige wat er eigenlijk is dat er een boot gaat naar Schiermonnikoog. Tijdens een wandeling na het diner bleek dat ook wel. Op zoek naar het centrum van de plek kwamen we een man tegen die we vroegen hoe we daar kwamen, daar in dat centrum. Hij keek ons wat vreemd aan en zei toen lachend dat er geen centrum is in deze plaats. Terwijl de wind ons haren in de war waaide en de regen alweer dreigde, gingen we dus maar terug naar de plek waar het gebeurt, de haven. Daar allerlei restaurants waar vis de boventoon voert.

Hoe kan het ook anders met de kotters aan de overkant die elke dag voor verse aanvoer zorgen. Bij restaurant Zeezicht moeten we ons eerst door de rook slaan. Een paar mannen staan er namelijk voor de deur vis te roken. Verser kan het bijna niet. Onder het restaurant bovendien een viswinkel waar je verse vis kunt krijgen, maar ook een gebakken visje kunt verorberen. Wij klimmen de trap op en komen terecht in het restaurant. Mooie stoelen, mooie tafels. Goede bar. Op tafel staat de menukaart en aan de wand een aantal borden. Het is al een uurtje of drie als we daar landen en we hebben trek.

Het 12 uurtjes is hier anders dan bij andere restaurants. Met vis in de hoofdrol natuurlijk. Met een garnalenkroket, vissalade en een paar soorten gerookte vis. En brood natuurlijk. Voor 12 euro lijkt ons dat geen slechte keuze. Maar dan kijken we verder. Ik zie Bouillabaisse staan. Een goede bouillabaisse is een streling van de tong. Maar vaak is hij niet te haffelen en dan heb ik een maaltijd die me niet bevalt, aangezien het een hoofdgerecht is.



Mijn disgenoot zegt dat hij enorme trek heeft en hij begint als voorafje met een tosti met warme zalm. Bijzonder, want als je al een tosti met vis krijgt is het meestal met rauwe zalm en of met gerookte vissoorten. Dit is dus een heel andere variant. En met een remouladesaus met grove stukken augurk erin blijkt. Omdat ik toch wel trek heb in iets vissoep-achtigs vraag ik wat het verschil is tussen de Bouillabaisse en de vissoep.



De alleraardigste serveerster kan er niets meer van zeggen, meer dan dat er in de vissoep grote stukken vis zitten. In de Bouillabaisse niet dan vraag ik met af. Ik kies toch maar voor de vissoep als voorgerecht en houd mijn vingers gekruist op een goede afloop. Die afloop komt er niet. De soep is te zuur en de vis is te gaar. Er zit wel veel vis in; zalm, witvis, garnalen. En gelukkig is het niet een soort tomatensoep waar dan vis in gedonderd is. Maar mijn smaak is het niet. Erbij twee stukjes wit stokbrood. Zonder boter. Ook wat jammer. De tosti blijkt wel te bevallen, wat Y. gunstig stemt. Maar hij heeft dan ook enorme trek.



Als hoofdgerecht hebben we beide gekozen voor de kibbeling van drie soorten vis. We laten ons verrassen en als het bord voor ons wordt gezet is het in ieder geval visueel een verrassing. De kibbeling is niet zomaar op het bord gekwakt, maar mooi aan een spiesje geregen. We vragen nog even welke soorten vis we eigenlijk hebben gekregen, want we herkennen alleen maar zalm. De juffrouw moet ook dat antwoord weer schuldig blijven. Maar ze gaat het vragen. De ene blijkt een kweekvis: panga. Verder dus de zalm en schelvis. Er zit een behoorlijke korst om de vis heen, maar hij is wel fijn gekruid. Erbij krijgen we krokant gebakken frietjes en een salade van veldsla, tomaat en ei.

Stronken sla



De dressing is smaakvol, de sla is zo in hele stronken in het bakje gedeponeerd. Ik heb het idee dat ik een boom aan het verorberen ben en snijd dan maar de wortelen van die stronken af. Volgens mij hoort dat zo niet, maar de keuken denkt er blijkbaar anders over. Bovendien zitten er graten in de vis en ben ik blij dat ik die op tijd uit de stukken vis. Als nagerecht neemt Y. chocolademelk met slagroom. Het is een koude dag en dat verwarmt het hart. Er komt een verrassend donker drankje met heel veel slagroom en een koekje daarin gestoken. De chocolademelk lijkt van pure chocola. En hij smaakt ook zo volgens Y. Goede zaak vinden we, want hoe puurder de chocolade hoe gezonder het is.

Voordat we afrekenen bezoek ik nog even het toilet. Pas dan zie ik dat ze ook een curry met vis serveren en andere gerechten. Die staan alleen op een bord bij de ingang en dat zie je niet als je binnen stapt, maar wel als je naar het toilet gaat. Jammer, ik had graag een viscurry gehad.

In totaal moeten we 55.75 euro betalen. Best veel, maar het uitzicht dat we hadden zou met mooi weer wel fantastisch zijn geweest. We hadden namelijk uitzicht op de haven en op de veerboot. Die overigens niet ging, omdat er waarschijnlijk te weinig animo was met dit hondenweer. Of omdat de boot gewoon op andere tijden vertrekt. Dat kan natuurlijk ook.

woensdag 7 mei 2014

Tapas bij Cook & Ny in Sneek: kakelvers

Goede ontvangst

We besloten voor de Friese restaurantweek een bezoekje te brengen aan Tapas en Loungerestaurant Cook & Ny in Sneek. Naam leuk gevonden want als je het snel uitspreekt wordt het koek en ei. Nou, dat is het daar ook zeker. Per website gereserveerd. Keurig een berichtje terug dat het prima was. Op het afgesproken tijdstip werden we heel vriendelijk ontvangen bij de bar. Wat ik altijd heerlijk vind is dat ze dan ook nog weten waar je voor komt. “U heeft het restaurantweekmenu,” zei de zeer aardige serveerster toen we ons melden bij de bar. Kijk, dan is de eerste slag al gewonnen. We kregen onze tafel (ik op een heerlijk bank, H. op een goede stoel tegenover me). En voordat we het wisten stond er al een glas bubbels voor ons. Hoorde ook bij het restaurantmenu. Dat maakt een mens blij. Vervolgens werd ons gevraagd of er zaken zijn die we echt niet lusten, aangezien het menu een compilatie was van alles wat het restaurant serveert. Ook altijd prettig, want de overheersende kazen zijn aan mij niet besteed. Na dit ‘voorstelrondje’ kwam al snel de eerste gang. Het was het begin van een maaltijd van maar liefst 5 gangen en we konden bij het brood nog niet bevroeden wat er allemaal zou komen.



Brood met lekkers

We startten met verschillende soorten brood. Lekker brood, niet de meuk die je wel eens krijgt en waarvan je dan denkt ‘kan dit nu niet anders’. Getoast brood met olie of boter, grof bruin brood, wit brood. Met aioli, salsa van zongedroogde tomaatjes, pesto van olijven en olijven. Met pit zei de vriendelijke ober er weer bij. Zodat je je tanden er niet op stukbijt.

Soep

Gang twee bestond uit soep. Pastinaaksoep met knapperige bacon. Pastinaak is door zijn zoete smaak iets voor liefhebbers vind ik altijd. Aangezien ik niet had gezegd dat ik eigenlijk niet van pastinaak houd (ik had er ook niet aan gedacht) was dit gerecht voor mij geen verwennerij. Overigens is het wel erg gezond. Zeker voor mensen met diabetes omdat het de suikerwaarden reguleert.



De voorgerechten: kraakvers

Tussen de bedrijven door werd ons voortdurend gevraagd of we nog even pauze wilden of dat we door konden naar de volgende ronde. In dit stadium dachten we nog wel redelijk wat aan te kunnen. Dus gang drie stond ook snel voor ons. Een plateau met werkelijk de heerlijkste gerechten en een lust voor het oog. De tartaar van zalm smolt in je mond. De salade van zuurkool met sinaasappel en gerookte eendeham was niet alleen bijzonder, maar ook een weldaad in je mond. De serranoham met mascarpone crème (ja dat lust ik wel) heerlijk. Ook was er nog Tunnbrod met gebakken spinazie, paddestoelen en creme fraiche. En een koude tortilla met groene asperges en rode ui.

Alles kraakvers en niets uit een potje. Wat maakt dat toch altijd een verschil. Persoonlijk vond ik deze gang denk ik het lekkerst. En om eerlijk te zijn: aan mijn maag te voelen had ik toen ook wel al kunnen stoppen. Toen we dat aangaven en vroegen of er nog veel kwam, was het antwoord heel eerlijk JA. Daarom lieten we nog maar een bubbeltje aanrukken (goede cava) en werd er een pauze ingelast. Ook dat kon gewoon. In die tijd konden we eens lekker om ons heen kijken. Mooi restaurant. Met open haard. Enigszins industrieel ingericht, maar niet koud of kil. Lekker warm. Verzorgde toiletten ook. Er zaten gasten van diverse pluimage. Sommigen hadden net als ons een heel menu waarbij ze verrast werden. Anderen bestelden al dat lekkers van de kaart. De keuze is in dat geval erg ruim. Wie het tapasfestival besteld krijgt iets wat op ons menu leek. De buren naast ons bestelden overigens allemaal leuke gerechten van de kaart en ook dat deed onze monden toch nog wateren (ondanks dat we al zoveel gegeten hadden).



De hoofdgerechten

Toen de hoofdgerechten werden we geserveerd konden we het bijna niet geloven. Ook dat moesten we nog zien te verorberen. Weer een hele plate vol. Saté van vis, saté van kip, gegrilde groene asperges met Parmezaan en oude balsamico en natuurlijk patatas brava’s met aioli. Vooral de saté van vis was een openbaring. Fijn gekruid en precies goed bereid. Net als de andere gerechten overigens, maar saté van vis wordt niet vaak geserveerd.

Nagerechten Of we daarna nog een toetje wilden. Zat ook nog opgesloten in het restaurantweekmenu (en wie het Tapasfestival bestelt kan dat er ook bij nemen). Ik twijfelde. Ik ben niet zo van het zoet en ik was meer dan senang. Maar H. is dol op toetjes. Dus toe dan maar. Wat toen voor ons verscheen verdient de kunstprijs. Weer vijf (!) glaasjes met de allerheerlijkste gerechten. Crème brulee, roomijs met warm fruit (heerlijk dat koude met dat warme), parfait van Fryske dumkes (wat een smaaksensatie), mousse van pure chocolade (echt puur) en een koffie Pannacotta (heel anders dan de reguliere Pannacotta en voor liefhebbers van koffie echt heel lekker).



Afrekenen

We rolden daarna wel naar huis. Maar het was de moeite zeker waard. Normaal gesproken betaal je voor al dat lekkers inclusief de 5 nagerechten 35 euro per persoon (28,75 zonder de toetjes). Omdat het restaurantweek was hoefden wij per persoon maar 28,75 euro af te reken inclusief dat grand dessert na en een glaasje bubbels. Beslist een aanrader.

Dinnersite responsive, provincie = Friesland