donderdag 11 december 2014

Een gif groen gezond drankje bij Hajé Lelystad aan de snelweg A6

LELYSTAD - Een gif groen drankje bij Hajé Lelystad aan de Rijksweg A6. Dat moest me redden na een nachtvlucht.

Ik ben geen held in het vliegtuig. Ondanks vliegangst cursussen en een leuk pilletje, blijft het niet mijn grootste hobby. Maar met een liefde in verweggistan zit er niets anders op dan het vliegtuig te nemen. Het ellendige van zo´n liefde is dat je altijd weer een keer afscheid moet nemen. En dat is altijd moeilijk.

Vliegtuig zonder kerosine en toen weer met kerosine
Na een nachtvlucht die weer veel later vertrok dan gepland (omdat er blijkbaar geen kerosine genoeg in het land was en we een tussenlanding zouden moeten maken. Maar er daarna weer bleek dat er opeens wel weer kerosine was, maar dat er weer toestemming moest zijn om rechtstreeks naar Nederland te vliegen. Uren later dus, kon er eindelijk vertrokken worden. Maar toen was mijn blauwe pilletje (tegen de angst) al bijna uitgewerkt. Omdat ik bovendien niet first class of businessclass vlieg, zit ik altijd opgepropt in een te kleine stoel. Ik loop wat heen en weer, maar het blijft benauwd in zo´n vliegtuig.

Parkeerdienst komt niet opdagen bij Schiphol
Slapen kan ik ook vaak net dus toen ik eindelijk landde, was ik redelijk kapot. Mijn auto stond op een parkeerplaats ergens ver weg, ik moest bellen naar het busje dat me moest komen ophalen en dat duurde enorm lang. Ik weer bellen, bleek de plaats waar we moesten afspreken niet duidelijk. Ik kwam uit de warmte, hier was het fris. Het begon te regenen. Ik was ongelukkig.
Toen eindelijk het busje kwam en me maar de parkeerplaats reed, kon ik daar mijn auto niet vinden. Blond, ik weet het. Ik maar sjouwen en sjouwen met mijn koffers en geen auto te zien. Toen maar op mijn autosleutel drukken en ja opeens was daar een licht. Toen reed ik natuurlijk weer tien keer verkeerd. Man, man wat is dat ongelukkig zijn.

Restaurant met biologische producten aan de snelweg
Maar toen ik eindelijk op de snelweg zat, had ik honger. En dorst. Maar ik wilde ook naar huis. Dus reed ik en reed ik en miste ik mijn mannetje. En daar doemde opeens bij Lelystad het Hajé restaurant op. Waar ze tegenwoordig een soort afhaalpunt hebben. Met hele gezonde dingen. Nu hebben ze bij Hajé tegenwoordig sowieso heel gezonde dingen. Zo dronk ik er eens een drankje van groene groenten en chlorella. Ik vond het wel lekker, maar mijn tafelgenoot kreeg er spontaan buikloop van. In de winkel bovendien allerlei biologische producten die je kunt kopen en zelfs bakjes met fruit als aardbeien en bessen. Goed concept, houd ik van.

Gezonde groene drankjes vol met groenten aan de snelweg
Maar u had ik dus dorst en wilde ik mijn duffe kop even in de wind gooien. Dus ging ik de aparte winkel binnen en daar stonden gezellige groene drankjes. Voldoende groente en fruit voor een dag stond er op. Dat leek me wel wat na zo´n lange nacht. Daarbij een broodje tonijn salade. Wel met wat mayonaise, maar frisser dan elders. Ik ging op de houten bank buiten zitten en nam voor een dag vitamines. En at mijn broodje. Tot ik verder moest omdat het begon te regenen. Maar op al die vitamines reed ik wel weer alert naar huis. Waarna ik mijn bed indook. Dat wel. Maar deze keer niet een verkoudheid na zo´n luchtreis. En misschien komt dat we door dat vitamine- en fruitdrankje. Goedkoop was het overigens niet. Het drankje (Frecious Cellery slim) kostte 3,95 euro, het broodje 4 euro.

Bakker Bart: ook voor een beetje sla betalen

Bakker Bart; Ook voor een beetje sla betalen.

Soms heb je van die dagen dat je bijna een soort hongerklap hebt. Wij hadden dat. Vriendje en ik waren al de hele dag heel druk geweest en ik had hem bij de Moskee in Emmeloord afgeleverd. Hij kwam in opperste verbazing weer naar buiten, want het bidden dat hij gewend was, bleek in Emmeloord heel anders te gaan. Wij moeten altijd erg om dat soort dingen lachen.

Tijd is geld: ook als het om bidden gaan
In Gambia hebben ze ook vaak leuke uitdrukkingen voor dat soort zaken. Snel bidden bijvoorbeeld, omdat tijd geld is bijvoorbeeld. Terwijl ze heel trouw zijn in het bidden overigens. Maar goed Modou had daar gestaan en gekeken naar de mensen naast hem en voor hem en gezien dat zij veel meer ronden deden dan hij van plan was. Dus hilariteit alom. Maar ook honger alom.

Shake van aardbeien en yoghurt
Brood is een favoriet van hem, dus dan maar ergens een lekker broodje scoren. Waar beter dan bij Bakker Bart. Daar niet alleen varkensvlees (want dat eet hij niet), maar ook een lekker broodje met kip. Kipfilet dus. Met wat rauwkost (wel voor betalen extra 0,45 euro) en boter natuurlijk. De tafels waar we aan zaten waren een beetje smoezelig. Even een doekje zou geen overbodige luxe zijn. Maar het broodjes smaakte best lekker. Erbij een shake van aardbeien en yoghurt die volgens de andere partij lekker was. Beetje fruit, beetje zuivel en wat gezondheid. In plastic dat wel. Voor 3,15 euro. Ik nam een opwekkende koffie omdat ik wel wat pep kon gebruiken. Het was een redelijke bak. Niet bijzonder slecht, niet bijzonder goed.

zondag 7 december 2014

Echt Indonesisch eten bij Klein Java in Sneek



Echt Indonesisch eten doe je bij Klein Java in Sneek. Oma zit er altijd voor de keuken en in de keuken staan louter Indonesiërs die volgens oud recept werken. Het is bovendien een smaakvol ingericht restaurant met veel Indonesische elementen. Bij het restaurant kun je ook eten ophalen. Gewoon een hele rijsttafel in bakjes halen en dan lekker thuis opeten. Maar goed wij gingen er dus gewoon lekker eten. Het restaurant heeft een soort a la carte kaart met een hele hoop gangen, 8 maar liefst. Je kunt ook kiezen ook 1 of 2 gerechten. Lemper vooraf bijvoorbeeld (soort kleefrijst met kokos en kip). Heerlijk. Of soto ajam (kippensoep, maar dan oosters, met heerlijke citroengras en die typische Indonesische smaak). En dan een nasi gerecht daarna. Of gado gado met pindasaus.

Rijsttafels in soorten en maten

Toch vind ik eigenlijk altijd dat je bij Klein Java voor een rijsttafel moet gaan. Het is echt altijd veel te veel, je eet je schandelijk vol of je moet zelfs nog wat laten staan. Maar toch; die bakjes gevuld met al de heerlijkheden zijn het lekkerst. Bij Klein Java heb je de keuze uit 6 verschillende soorten rijsttafels. Eentje met allerlei soorten sate, eentje met vlees, een rijsttafel met gele rijst en scherpe groente/ en vleesgerechten, eentje met vlees en vis, eentje met vis en schaaldieren alleen en ook een vegetarische variant.


Rijsttafel met vlees en vis

Zelf word ik altijd erg blij van de rijsttafel met vlees en vis (ook met groentegerechten en eigerechten overigens) maar mijn disgenoot hield niet van vis, Dus gingen we voor de rijsttafel Bandung. Verschillende soorten sate (ook van geit), rendang, hete eieren, sajoer boontjes met tempe, verschillende soorten kip van heet tot met kokos. Heerlijk met goed rijst. En met eigengemaakt ingelegde zure groenten met die heerlijke gembersmaak. Van al dat eten blijf je eten, eten en nog eens eten.

Indonesisch nagerecht

Ook de nagerechten op de kaart zijn heerlijk, maar meestal zijn wij dan zo vol dat er niet meer bij kan. Tjendol bijvoorbeeld. Maar deze keer bleef het gewoon bij een kopje koffie en heerlijke spekkoek die koek die in lagen wordt gebakken en daarom ook zo duur is. Maar waarvan de smaak zo typisch, maar vooral zo heerlijk is en die je alleen kunt uitleggen door hem te eten. De rekening: 53,75 euro.

vrijdag 5 december 2014

Maaltijdsalade met vis bij De Olde Woage in Gramsbergen - ja in Gramsbergen



Een maaltijdsalade met vis in Gramsbergen. Daar gingen we deze keer voor. Grambergen, ik wist niet eens waar het lag. Ik moest er naartoe om pakketten weg te brengen. Nou ja, naar Coevorden dan. We maakten een omweg, omdat we honger hadden. En het was heet. Gramsbergen, het onbekende Gramsbergen bleek een lieflijk plaatsje. Het restaurant waar we neerstreken bleek overigens nog niet open.


Maar aan de andere kant van restaurant De Olde Woage in Gramsbergen staat een museum. Ik moest naar de wc en dat mocht daar. Alleraardigste mensen daar, die me er en passant nog op wezen dat we natuurlijk ook nog even een kijkje konden nemen in het museum. Daar was helaas geen tijd voor, maar misschien komt dat nog.

De Olde Woage in Gramsbergen

En toen ik terug kwam, was De Olde Woage opeens wel open. Of althans er werd van alles op de tafel gezet. De keuken moest nog wel worden opgestart zei de zeer aardige ober. Na een frisdrankje, namen we een kijkje in de menukaart. Daar stonden erg leuke gerechtjes op. Maar die bleken in de praktijk nog veel leuker te zijn. Want de maaltijdsalade met vis die ik uitkoos zat echt bomvol met vis. Verschillende soorten vis. Niet alleen de gebruikelijke zalm, maar ook forel en heerlijke garnalen. En met een goede sla er bij. Met heerlijk brood erbij en natuurlijk echte boter.




Uitsmijter

Mijn disgenoot koos voor een uitsmijter met bruin brood. Ook dat zag er uitermate goed en verzorgd uit. Goed brood, mooie uitsmijter. En goed bereid aldus haar. Knapperig randje, Eigeel nog wat lopend. Ik houd er niet van, maar ik weet dat velen het zo willen.

Onder de plantaan in Gramsbergen
Bovendien zaten we onder een prachtige plantaan. Daar in het mooie Gramsbergen. En het voelde alsof we daar nog wel een dagje wilden blijven zitten. Maar dat kon niet. De plicht riep. En de rekening:21,50 inclusief 4 drankjes vanwege de enorme dorst.

donderdag 4 december 2014

Knapperig brood met tomaat en muntthee bij Tapa Tapa in Lemmer.

Knapperig brood met tomaat en muntthee bij Tapa Tapa in Lemmer. Die combinatie nam ik daar een tijdje geleden. Gewoon omdat het kon.

Soms houd ik van de vreemdste combinaties. Of ontstaan de vreemdste combinaties. Gewoon omdat het kan. Dat gebeurde toen ik met een vriendin op het terras van Tapa Tapa in Lemmer zat. We waren al uren onderweg, ik was moe en hongerig.


Appeltaart met slagroom op terras Lemmer

Mijn vriendin is gek op appeltaart met slagroom en koffie. De appeltaart altijd eerst even warm, zegt ze dan. En dan slagroom er op. En de koffie gelijktijdig. Maar ik ben altijd van de hartig. Zal wel met mijn lage bloeddruk te maken hebben. Van appelgebak word ik dan niet blij, van iets met zout erin wel. Maar wat eet je nu om een uurtje of vijf, als je nog aan de muntthee zit? Want eigenlijk gaat veel hartigs natuurlijk niet samen met muntthee. Niks eigenlijk. Of het moet een after eight zijn. Maar die hadden ze niet bij Tapa Tapa. En die is ook niet hartig. Toch maar een de kaart geraadpleegd.


Tapas eten in Lemmer




Soepje? Nee. Kippenvleugels? Zo´n geknoei. Aardappeltjes met knoflooksaus? Te vet. En toen viel mijn oog op het brood met verse tomaat. Heerlijk getoast brood met prachtige olijfolie, verse stukjes tomaat en volgens mij het brood ook ingesmeerd met knoflook. Natuurlijk maakt honger (oké trek dan) rauwe bonen zoet, maar dit was lekker. Echt heel lekker. Die heerlijke tomaat met dat knapperige brood. Man, man, wat zat ik te smullen. En daarna gooit ik er nog een glas muntthee achter aan. Net alsof ik daarna mijn tanden had gepoetst. En samen met het warme appelgebak moesten we daarvoor 13,05 euro neertellen.

Honger
En omdat ik zo'n honger had geen foto deze keer van het gerecht. Toen ik tot het besef kwam dat ik die wilde maken, was mijn bord al leeg.

maandag 1 december 2014

Scroppino met pasta bij pizzeria La Gondola



Scroppino met pasta bij pizzeria La Gondola. Misschien wat een vreemde combinatie, maar hij was niet te versmaden.

Soms wil je gewoon veel eten. En dat deden we dus. Bij pizzeria La Gondola in Lemmer. Waar het altijd druk en warm is. En waar het altijd gezellig is. En waar we altijd te veel eten. We begonnen met panne burro. Brood met kruidenboter dus. Van dat werk waar je van blijft eten. En we namen er een lekker drankje bij. Wijntje, biertje. En we spraken over heel veel dingen in het leven, zoals dat hoort als je in een Italiaans restaurant zit.

Pizzageur
De geur van pizza om je heen, vol met basilicum en gebakken brood. Nu ik het schrijf, ruik ik die fijne en warme geur als het ware weer gewoon. Nadat we dus al die calorietjes naar binnen hadden gewerkt en ons heerlijk moe voelden worden (dat doen koolhydraten nu eenmaal met je), was het tijd voor het groter werk.

Pizza carbonara

Vriendlief kon nog wel wat extra koolhydraatjes gebruiken. Het werd een pizza carbonara. Een hele grote pizza vol met beleg. Mij kan pizza nooit zo bekoren, want het is me teveel brood en het is me sowieso teveel van alles. Dus ga ik meestal voor vis. Deze keer buiten de kaart een tagliatelle met gamba´s en rucola. Malse garnalen, lekker frisse notenslag en goede pasta. Niet minder calorierijk waarschijnlijk, maar ik heb toch het idee dat het beter voor me is. De goede olie was rijkelijk gebruikt, dus ik heb weer genoeg olie voor een jaar binnengekregen. Maar lekker was het.



Scroppino als dessert
Daarnaast een fijne glas rode wijn. Wie doet je wat! Een dessert wilde ik niet meer maar die beroemde scroppino wilde ik nu wel eens proberen. Ik had hem alleen nog op tv gezien en ik wilde wel eens weten hoe het nu met dat bijzondere drankje zat. Wodka met limoenijs geloof ik dat de uitleg was. IJskoud met een mooi rietje. Hij was heftig (door de wodka) maar ik heb er van genoten. Uitbuiken was daarna wel meer dan nodig. En drie dagen dieet om al dat eten er weer af te krijgen. Voor 44,20 euro waren we heel erg vol.